Natuurgeneeskunde is als zo oud als haar grondlegger: Hippocrates (460-375 v.Chr.).  Hippocrates ging ervan uit dat de gezondheid van het individu samenhangt met het al dan niet in balans zijn van de verschillende lichaamsfuncties. Hij stelde dat de gezondheid afhankelijk is van de balans tussen de verschillende lichaamsvochten zoals bloed, slijm en gal. Het behoud van de balans tussen deze drie elementen vraagt een gezonde en zuivere levenswijze waarbij niet alleen voor de balans in het fysieke lichaam wordt gezorgd, maar zeker ook aandacht wordt besteed aan het emotionele lichaam. 

De allopatische, ook wel reguliere of conventionele geneeskunde genoemd, heeft over het algemeen de neiging om een probleem, symptoom te isoleren, zo klein mogelijk te maken en houden. De natuurgeneeskunde daarentegen zoekt juist de holistische benadering, de samenwerking tussen lichaam, geest en omgevingsfactoren teneinde de balans – vooral door het zelfgenezend vermogen – te herstellen. De therapie die voor het balansherstel wordt aangeboden dient slechts ter ondersteuning van het zelf genezend vermogen.

Het vaststellen van de grondoorzaak van het probleem is daarbij van het allergrootste belang! Als een boom ziek is behandel je niet alleen de zichtbaar aangetaste tak maar ook en vooral de stam en met name het wortelsysteem!

De juiste diagnose van de oorzaak, levert vaak de helft van de oplossing. Het afnemen van de anamnese (ziektegeschiedenis) neemt over het algemeen een uur in beslag. Aan de hand van deze anamnese wordt een behandelplan geformuleerd en op herkenbaarheid en haalbaarheid doorgesproken met de eigenaar van het dier.